Direct werkende orale anticoagulantia (DOAC’s) – apixaban, dabigatran, edoxaban, rivaroxaban – hebben het gebruik van vitamine K-antagonisten – acenocoumarol, fenprocoumon – bij de indicaties atriumfibrilleren, diepveneuze trombose en longembolie goeddeels verdrongen. Zo’n 3 jaar geleden werd het omslagpunt hierbij bereikt. Volgens gegevens uit de GIP-databank 2023 gebruikten in 2022 ongeveer 515.000 patiënten een DOAC en ongeveer 185.000 patiënten een VKA.1 Deze omslag was reden voor het NHG om de standaarden over atriumfibrilleren en over diepveneuze trombose en longembolie recent te herzien.2, 3 In het kielzog hiervan vormde het IVM de FTO-modules over VKA’s uit 2014 en DOAC’s uit 2018 om en actualiseerde ze naar FTO-modules over respectievelijk antistolling en antistolling bij ouderen. Centrale vraag daarin is: wanneer schrijf je een VKA voor en wanneer een DOAC?4
FTO-modules antistollingsmedicatie geactualiseerd
Wanneer een VKA of een DOAC voorschrijven?
Overweeg aan de hand van patiëntfactoren of een DOAC of een vitamine K-antagonist (VKA) het meest passend is. Let op of patiënten duale antistollingsbehandeling of triple-therapie niet te lang doorgebruiken. Deze en andere aanbevelingen staan in FTO-modules over antistollingsmedicatie waarvan het IVM recent updates publiceerde.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?
