Huisvesting beïnvloedt de toegankelijkheid van de huisartsenzorg. Immers, als een huisartsenpraktijk de huisvesting is ontgroeid, maar geen grotere ruimte kan vinden, kunnen er geen nieuwe patiënten meer worden ingeschreven. Of als er geen aparte ruimte is voor bijvoorbeeld een praktijkondersteuner, is die vorm van patiëntenzorg dus niet mogelijk. Huisvestingsproblematiek kan ook door financiële knelpunten komen. Bijvoorbeeld omdat grond of vastgoedprijzen erg hoog zijn of omdat kosten voor een verbouwing te hoog zijn.
Betrokkenheid van veel partijen
Huisvestingsproblematiek voor huisartsen is in grote steden enorm, maar het speelt door het hele land. Het is niet alleen het probleem van de huisartsen zelf. Gemeenten hebben er baat bij dat al hun inwoners huisartsenzorg ontvangen. Zorgverzekeraars hebben zorgplicht en om daaraan te kunnen voldoen, speelt de eerste lijn een essentiële rol. Regionale huisartsenorganisaties ondersteunen de huisartsen in de regio. De NZa stelt de maximumtarieven voor de huisartsenzorg vast op basis van kostenonderzoek, dat leidt tot gemiddeld kostendekkende maximumtarieven waarin huisvestingskosten zijn verdisconteerd. Maar gezien de sterk stijgende huren zijn deze inmiddels lang niet altijd meer kostendekkend.
Kortom: er zijn veel partijen betrokken bij de problematiek én bij mogelijke oplossingen. Het realiseren van passende huisvesting is alleen mogelijk als elke partij zijn eigen rol kent en verantwoordelijkheid neemt. De handreiking ‘Huisvesting huisartsen en gezondheidscentra’ gaat in op deze samenwerking en rolverdeling. Tevens bevat deze een aantal goede voorbeelden. De productie is tot stand gekomen in samenwerking tussen de huisartsenverenigingen LHV en InEen, Vereniging Nederlandse Gemeenten (VGN), NZa en de ministeries van VWS en Binnenlandse Zaken & Koninkrijksrelaties (BZK).
